Meester van de zwarte molen
**

Regie: Marco Kreuzpainter

Info: Duitsland, 2009, 120 min.
Leeftijd : vanaf 10 jaar

Tovenaars met duistere krachten doen het goed in cinemaland. Denk maar aan de films van Harry Potter en de Lord of the Rings-trilogie. De filmbewerking van ‘Meester van de zwarte molen’ sluit aan bij de somberste sequenties uit Harry Potter. In de Potter-verfilmingen zijn de donderwolken niet alomtegenwoordig en is er altijd wel een straaltje zon. ‘Meester van de zwarte molen’ speelt in een grijs-zwart landschap, waar het nooit helemaal licht lijkt te worden. De film van Duits cineast Marco Kreuzpainter is gebaseerd op een roman uit 1971 van Otfried Preussler. Die vond dan weer inspiratie in een 17-de eeuws Boheems volksverhaal, gesitueerd in Lusita. Preusslers roman werd een bestseller die niet enkel bij tieners in de smaak viel. ‘Krabat’ – want dat is de oorspronkelijke titel van het boek – doet het verhaal van een veertienjarige jongen, die gaat werken op een molen. Krabat heeft zijn moeder verloren aan de pest en buiten de muren van de molen woedt de dertigjarige oorlog in Duitsland. Wat aanvankelijk een veilige thuishaven lijkt, ontpopt zich al snel tot een plek van gruwel en pijn. Krabat ontdekt dat de molenaarsleerlingen een erg hoge tol betalen voor hun opleiding in de zwarte magie.

Kreuzpainter koos voor een Hollywoodiaanse aanpak. De effecten ogen erg professioneel, met als hoogtepunt de transformatie van de leerjongens in reusachtige kraaien. Af en toe hanteert Kreuzpainter de camera met al te veel zwier. Hij vergeet dat je ook in verstilde beelden spanning en kracht kan stoppen. De hoofdrol is voor David Kross, die eerder dit jaar was te zien in ‘The Reader’. Zijn beste vriend onder de molenaarsjongens is Tonda (Daniël Bruhl uit ‘Good Bye, Lenin!’). De nors ogende meester met ooglap is Christian redl uit ‘Der Untergang’. Een sterrencast dus en een flink budget: dat moet vuurwerk opleveren. De film bevat beslist een aantal sequenties die onheilspellend zijn, eng, die je bij het nekvel grijpen. Op andere momenten vervalt Kreuzpainter in clichés en glijden de dialogen of beelden te makkelijk van je af. De personages zijn niet erg goed uitgewerkt, zelfs Krabat blijft een vreemde voor de kijker. Een halfgeslaagde onderneming dus.

Kathy Mathys