*

Regie: Mike Mitchell
Info: V.S., 2010, 93 min.
Leeftijd : vanaf 6 jaar

Shrek, het gifgroene moerasgevaarte van weleer, heeft betere tijden gekend. Hij verschoont luiers, herstelt de afvoer en speelt met zijn drie kinderen. Op de zeldzame momenten dat hem geen huishoudelijke taken wachten, verstoren toeristen Shreks middagdutje. Boos en gefrustreerd ondertekent Shrek, die heimwee heeft naar zijn vrijgezellenleventje, een contract met Repelsteeltje. Die belooft hem één dagje old school vertier. Een al te gretige Shrek leest het contract niet goed door en bevindt zich al snel in een parallel universum dat één grote nachtmerrie blijkt. Repelsteeltje zit op de troon in het koninkrijk van Far, Far Away, geassisteerd door boosaardige heksen. Fiona leidt het verzet tegen de tiran. In de parallelle wereld herkent ze haar echtgenoot Shrek niet.

Regisseur Mitchell haalde de mosterd bij Frank Capra’s ‘It’s a Wonderful Life’, de ultieme kerstfilm over een ontevreden burgerman die zijn ziel verkoopt aan de duivel. In tegenstelling tot Capra’s tearjerker weet ‘Shrek 4’ nauwelijks te bekoren. De premisse is flauw en Repelsteeltje is een weinig tot de verbeelding sprekende slechterik. De enige scènes die niet compleet aan de kijker voorbijgaan, zijn die waarin Donkey – altijd al dé ster in de ‘Shrek’-films – en Puss te zien zijn. ‘Shrek 4’ voegt werkelijk niets toe aan de voorgangers. Het ironische gebruik van popklassiekers, het vrolijk tegen elkaar opbotsen van sprookjesfiguren en de sentimentele intermezzo’s: we zagen het al eerder en beter. De snedige oneliners uit de eerste ‘Shrek’-film zijn verdwenen. De 3D-behandeling voegt niets toe. Het enige goede nieuws is dat ‘Shrek 4’, het laatste deel in de reeks, een tikkeltje beter is dan het waarlijk desastreuze ‘Shrek 3’.

Kathy Mathys