Rose Tremain – De onafwendbare dag
De letterlijke vertaling van ‘Trespass’, de nieuwste Rose Tremain, is ‘inbreuk’. De titel verwijst niet enkel naar de rijke Engelsen die boerderijen opkopen in de Franse Cevennen, maar ook naar de relaties tussen de personages. Er is sprake van incest in één van de verhaallijnen, in een andere drijft de komst van een familielid twee geliefden uit elkaar. In vergelijking met ‘De weg naar huis’, bekroond met de Orange Prize in 2008, is dit een donker en grimmig boek. Tremain heeft het landschap helemaal in de vingers. Met grote bevlogenheid schrijft ze over de innige band die de oorspronkelijke inwoners van de Cevennen hebben met hun grond. Je merkt dat Tremain zich vaak laat inspireren door beelden en foto’s. Met veel gevoel voor atmosfeer blaast ze de verstilde taferelen leven in. Met de Engelse personages zit het minder goed. Enkele van hen zijn zo karikaturaal dat het je weinig kan schelen of ze al dan niet in handen worden genomen door de Franse huiseigenaren. In sommige passages verdenk je Tremain zelfs van zwarte komedie, al volgen er verderop doodernstige scènes die dat vermoeden ontkrachten. Het is ook jammer dat alles in dienst staat van de plot, vooral in de tweede helft van de roman lijden de personages daar onder. (Kathy Mathys)
**
Vertaald door Eugène Dabekaussen en Tilly Maters – De Geus – 315 blz. – 19.90 €.