Aanslag op lichaam en geest
Kathy Mathys
Elizabeth Haynes schreef de eerste versie van haar debuutroman in november 2008. Ze nam deel aan NaNoWriMo (National Novel Writing Month) en vertrok vanuit de volgende premisse: stel dat er je iets gruwelijks overkomt en geen van je vrienden of familieleden gelooft je. Ze denken dat je aan waanvoorstellingen lijdt, dat je de pedalen aan het verliezen bent. Het ontbreekt Catherine, protagoniste van ‘Into the Darkest Corner’, aan een groep mensen die, wat er ook gebeurt, haar kant kiest. De Noord-Engelse heeft wel een schare vriendinnen, die net als zij moeite hebben om de juiste man te vinden. Toch geloven zij Catherine niet op haar woord. Wanneer Catherine laat doorschemeren dat haar vriendje Lee gewelddadige trekken heeft, fronsen de dames de wenkbrauwen. Immers, Lee is een gebeeldhouwde schoonheid, één en al gesofisticeerde charme. Of niet?
Haynes combineert in haar strak gecomponeerde en meeslepende debuut een aantal onderwerpen: vrouwenmishandeling, obsessieve-compulsieve stoornissen (OCS) en de mores en gedragingen van vrouwelijke singles. Eén van de verhaallijnen speelt in 2003, toen Catherine een praatgrage single was die vaak uitging, net iets te veel dronk en geregeld een one night stand had. Haynes beschrijft de sfeer van het uitgaansleven met veel gevoel voor juiste details. Het wilde dansen op foute techno, de pijnlijke confrontatie met de toiletspiegel, het wachten in de kou op een taxi in een te schaarse outfit, ze zet het treffend neer. Wanneer Catherine Lee ontmoet, is ze haar leventje als single beu. Ze is weinig hoopvol wat relaties betreft, maar wel gevoelig voor mannen die haar hun onverdeelde aandacht schenken. Lee lijkt een droomman: hij wil haar en niemand anders. Hij is een uitstekende kok, een verrassende minnaar. Catherine sluit de ogen voor zijn donkere kanten: waarom wil Lee niets onthullen over zijn job die hem op de vreemdste uren laat verdwijnen, soms dagen aan een stuk?
De tweede verhaallijn speelt zeven jaar later. Catherine is van Noord-Engeland naar Londen verhuisd. Ze is een wrak, heeft een ernstige vorm van OCS: ze checkt dwangmatig de sloten van haar flat, durft op even data niet te gaan winkelen, lijdt aan paniekaanvallen en heeft gruwelijke nachtmerries. Haar nieuwe bovenbuurman is een psycholoog die zich op een voorzichtige, onopdringerige manier over haar ontfermt.
In korte, springerige hoodstukken wisselt Haynes deze twee verhaallijnen met elkaar af. Het verhaal is spannend en meeslepend, subtiel ook. De plot is geen monster dat alles platwalst. In Haynes’ woorden schuilt kwaadheid om het lot van vrouwen als Catherine, vrouwen die zonder angst, zonder preutsheid hun seksueel pad uitstippelen. Er is ook kwaadheid om het gerechtssysteem dat ervoor zorgt dat geweldenaars veel te snel weer vrijkomen, zodat ze nieuwe slachtoffers kunnen maken.
‘Into the Darkest Corner’ is een beklemmend boek door het geweld, dat niet gratuit is en nergens sensationeel aandoet. Ook het eindeloos checken van deuren en ramen heeft iets verstikkends. Haynes laat Catherine professionele hulp zoeken en dat brengt ons in een dokterskabinet. De scènes over OCS en posttraumatische stressstoornis zijn informatief maar overschaduwen nergens het verhaal.
Valt er niets aan te merken op dit debuut? De dialogen zijn niet altijd even sterk en de persoonlijkheden van de vriendinnen blijven te vlak. Toch is dit een knap thrillerdebuut dat je niet meteen vergeet na de lectuur van de laatste bladzijde.
Elizabeth Haynes leeft in Zuid-Engeland, Kent, waar ze werkt aan haar tweede roman. Ze werkt voor de politie als data-analyst.
Elizabeth Haynes – Into the Darkest Corner – Myriad Editions
Elizabeth Haynes – Waarheen je ook vlucht – Cargo
Elizabeth Haynes – Comme ton ombre – Presses de la cite