*
Door Kathy Mathys
Ray Lennox – gehavende hand, scheve neus, overmatige lichaamsbeharing – trekt met zijn aanstaande naar Miami om er te onthaasten. De politieman kan de gruwelijke pedofilie- en moordzaak die hem bijna velde niet loslaten. Terwijl zijn verloofde, een poppetje met valse nagels en een coup soleil, de bruidsbladen scant, schuimt Lennox de bars af. Hij ontfermt zich over een tienjarige die in handen viel van een pedofielennetwerk. Welsh, bekend om zijn verhalen over druguitspattingen, WC-potten en extreem gezuip, gaat de serieuze tour op in ‘Misdaad’. Het ontbreekt niet aan zintuiglijk beschreven urinoirs. Toch is de toon niet langer cynisch maar boos. Het begint goed met venijnige beschrijvingen van Miami Beach en strakke flashbacks over het politieonderzoek in Edinburgh. De plot begint halverwege te kabbelen en is bij momenten potsierlijk. Het is ook moeilijk om mee te leven met Welsh’ personages, die nauwelijks diepgang hebben. ‘Misdaad’ is beter dan het vreselijke ‘De bedgeheimen van de topkoks’, maar er zijn teveel ongesnoeide tirades en klunzige metaforen. Een zweetdruppel rolt ‘zo traag als het scheermes van een psychopaat een snee aanbrengt’. Het te sterk gesuikerde slot ergert.
Arbeiderspers, 366 p., 19.95 €.