Aminatta Forna is met het prachtige ‘The Memory of Love’genomineerd voor de Orange Prize. Dit is een stukje over haar vorige roman:
Maanschaduw
**
Aminatta Forna
Vertaald door Anneke Bok, Anthos, J.M. Meulenhoff, 413 blz.
Britse militairen die naar Sierra Leone gingen om er de vrede te bewaren, kregen allen een exemplaar mee van ‘De duivel die danste op het water’, Aminatta Forna’s biografische roman. Haar tweede, ‘Maanschaduw’, speelt zich af in een niet nader genoemd West-Afrikaans land dat doet denken aan Sierra Leone. Forna wil in haar werk een beeld ophangen van Afrika dat je niet meteen te zien krijgt op het nieuws. In haar boeken laten kolonisatie en oorlogen hun sporen na maar er is meer dan alleen maar kommer en kwel.
‘Maanschaduw’ is het verhaal van vier nichten, die dezelfde vader hebben, de rijke Gibril. Asana is het kind van Gibrils eerste vrouw, die een bevoorrechte positie bekleedt ten op zichte van de bruiden die volgen. Mary, kind van Gibrils derde vrouw, krijgt een katholieke opvoeding. Haar moeder wordt verbannen omdat ze oude religieuze tradities aanhangt. Hawa’s moeder, de zesde in de rij, is Gibrils favoriete tot ieders afgunst. Wanneer ze ziek wordt, geloven de dorpsgenoten dat ze ongeluk brengt. Serah, ten slotte, is de dochter van de tiende, een veredelde dienstmeid die ten onrechte van overspel wordt beschuldigd. Forna’s roman bestrijkt een hele brok Afrikaanse geschiedenis, van 1926 tot het heden. Op een heel subtiele manier heeft de schrijfster het over de veranderende politieke en economische situatie. Over de polygamische samenleving klinkt Forna genuanceerd. De eerste vrouw krijgt net meer macht, terwijl de latere bruiden de dupe zijn van het systeem. Forna’s vrouwen zijn uitstekende vertelsters, al is het jammer dat hun stemmen te sterk op elkaar gelijken. Forna is vooral goed in sfeerschepping maar haar personages zijn soms te vlak.
Kathy Mathys