Financiële koorts
Voor haar derde roman put Aifric Campbell uit een verleden als investeringsbankier. Het resultaat is niet helemaal geslaagd.
Kathy Mathys
Voor ze doorbrak met ‘De logica van het moorden’ werkte Aifric Campbell bij Morgan Stanley, waar ze hoge toppen scheerde. Na de geboorte van haar zoon keerde Campbell veel te snel terug naar de werkvloer en gleed ze weg in een depressie. Campbells jarenlange vertrouwdheid met de wereld van financiële markten straalt van ‘Stop’ af. Campbells beursvloerroman loopt vol mannen met een businessschoolglimlach en een duur herenparfum. Zij peilen de markt, verkopen analyses en strijken de bonussen op. ‘Stop’ is heel erg old school: het verhaal speelt in 1991 wanneer de handel op de beursvloer nog een fysiek marktkramersgebeuren was. In ‘Stop’ zitten de wiskundegenieën die vandaag de dag een veel prominentere rol vervullen in een donkere hoek algoritmes te ontwikkelen. Hun gloriemoment moet nog komen.
Aan de vooravond van de Golfoorlog – een gebeurtenis die een rol speelt in het verhaal – kampt de Ierse Geri Molloy met slapeloosheid en liefdesverdriet. Molloy werkt in de Londense City en staat bekend als ‘het wijf dat de melkkoe heeft binnengehaald’. Ze is exclusief verkoper voor Felix Mann, die het grootste hedgefonds in Azië beheert. Mann is een kluizenaar die zich nooit laat zien op champagnefeestjes. Hij houdt van macabere kunst en machtsspelletjes en is gefascineerd door de Ierse met haar nonnenschoolverleden.
Campbell trekt haar verhaal langzaam op gang. Op de eerste honderd bladzijden van haar derde roman beschrijft ze met antropologische precisie de geplogenheden op de beursvloer. Ze heeft het over de werknemers die ‘als gekooide roofdieren op en neer naar de waterkoeler benen’, over ‘de wazige muur van geluid die je raakt met de kracht van een stroomstootwapen’, eenmaal je de beursvloer oploopt. De dialogen zijn grappig, richting het macabere ; het seksisme is alomtegenwoordig in een wereld waar vrouwen zeldzaam zijn. Stel de cyclus van je pil bij zodat je in het weekend menstrueert, tipte een vrouwelijke collega Molloy ooit. Zwangerschappen zijn uit den boze. Als je echt een baby moet, adopteer er dan één tijdens je vakantie-uren. Al die details maken het verhaal levendig en realistisch. Toch zitten ze de plot in de weg. In de tweede helft van het boek doet Campbell een inhaalmanoeuvre en gebeurt er plots erg veel. Campbell beschrijft de breuk tussen Molloy en haar ex overtuigend, het verhaal over haar traumatische familieverleden komt daarentegen te laat en lijkt niet thuis te horen in deze roman. Molloy is een wiskundegenie die haar talent niet wil ontwikkelen uit angst om zich in de cijfers te verliezen. In Campbells vorige romans liepen eveneens personages rond die leden onder trauma’s en angsten. Toen verdiepte de psychologische geschiedenis van de personages de roman, hier gebeurt dat te weinig.
**
Aifric Campbell – Stop – vertaald door Robert Neugarten – De Geus – 319 blz. – Oorspronkelijke titel: On the Floor.