Schat, waar ligt de arnicazalf?

 

Wat gaat er schuil achter de stalen blik van Christian Grey? Bitter weinig, zo blijkt uit ‘Grey’, de nieuwe EL James.

 

Kathy Mathys

 

Behoeven ze nog een introductie, Anastasia Steele en Christian Grey uit de ‘Vijftig tinten grijs’-boeken? Zij, de bedeesde maagd die graag Thomas Hardy leest, hij een Dominant die niet houdt van wat hij vanilleseks noemt.

Honderdvijfentwintig miljoen exemplaren gingen er wereldwijd over de toonbank van de SM-trilogie en ‘Grey’, James’ nieuwste, is op weg om de boekenhit van het jaar te worden, zo blijkt uit cijfers van onder meer Amazon en Waterstones. In een persverklaring stelde de Engelse schrijfster dat ze dit boek schreef voor de fans die bleven smeken om meer.

‘Grey’ is een hervertelling van deel één van de trilogie. Daarom passeren de helikopterscène, de seksscène met tampon en vele andere, volgens de liefhebbers iconische, momenten de revue.

Laten we beginnen met de nieuwigheden. We kijken dus niet langer door Anastasia’s ogen, wel door die van de rijke zakenman die zijn dagen vult met golfspelen, hardlopen, personeel afblaffen en conference calls houden. Op de openingspagina’s klaagt Grey over zijn monotone leven. De voorspelbaarheid wordt enkel doorbroken door nachtmerries. Nu komt het, denk je dan, dé verklaring voor Greys autoritaire trekken en behoefte aan controle. Het blijkt te maken te hebben met een gruwelijke kindertijd en mishandeling. James doet niet de minste moeite om verrassend uit de hoek te komen.

Wat heeft de Engelse meer voor ons in petto? Familie-uitjes met Greys broer en zus, gegevens over de temperatuur van de helikopterolie om de mannelijke lezers te behagen. Dat laatste, daar hoopt de uitgever op. De trilogie was een regelrecht vrouwenboek maar of daar met deze sequel verandering in komt, valt te bezien. De talloze beschrijvingen van Steeles welgevormde borsten en billen en van haar gewillige vulva zullen misschien wat mannen over de streep trekken, maar diezelfde mannen zijn wellicht minder geïnteresseerd in Greys getob wanneer zijn deerne een bericht vergeet af te sluiten met een x-je.

 

Zijn getroebleerde wateren

 

We zijn bijna halfweg wanneer Grey voor het eerst billenkoek uitdeelt, zoals de kenners van boek één zich zullen herinneren. James varieert weinig in haar beschrijvingen van de seks. Keer op keer lezen we dat Steele op haar onderlip bijt waarop Greys roede zich roert en hopla, we zijn weer vertrokken, tot het volgende orgasme ‘door haar lijf dendert’. Het lijkt alsof James haar turf van bijna 600 bladzijden niet eens heeft herlezen. Is het echt nodig keer op keer te vermelden dat Steele naar appels ruikt?

De seksscènes vervelen maar de delen waarin de twee hun kleren aanhouden zijn pas echt repetitief. Steele blijft doorzeuren over Greys verleden en zijn exen. Het boek staat vol letterlijke weergaven van telefoontjes die de zakenman pleegt met zijn personeel. In de trilogie hield Grey meestal zijn mond en kon hij bij momenten doorgaan voor mysterieus. Daar blijft hier niets van over.

De dialogen zijn van een onthutsende banaliteit. Schat, waar ligt de arnicazalf (onontbeerlijk na de billenkoek)? Of: waar liggen de placemats? Af en toe is er sprake van vermeende diepzinnigheid. Frasen als ‘Zij is olie op mijn getroebleerde diepe wateren’ brengt Grey met een uitgestreken gelaat.

De zogenaamd grappige en pittige mailconversaties tussen de twee zijn tenenkrommend, net als de passages waarin het paar in het openbaar verschijnt en iedereen hen mateloos bewondert.

Valt er iets positiefs te melden? Nee. Dit boek is veel te lang, meer nog het is overbodig. Wat een deprimerende gedachte dat dit het vakantieleesvoer wordt voor velen. Op Twitter kunnen sommige fans hun vreugde niet op over deze nieuwe SM-aflevering, anderen spreken van cynisch geldgewin. Laten we hopen dat het bij één Grey-boek blijft.

 

 

EL James – Grey: Fifty Shades of Grey as Told by Christian – 576 blz. – Vintage. De Nederlandse vertaling verschijnt op 21 juli bij Prometheus.