La fille d’O: meer dan alleen maar onderbroeken
De Gentse Murielle Scherre (28), het gezicht achter de lingeriecollectie La fille d’O, heeft een boek geschreven. Je zou dit niet zo meteen verwachten van een ontwerpster maar Murielle houdt er niet van om mooi tussen de lijntjes te lopen. In ‘Lingerie en lollipops’ blikt ze terug op de eerste twee jaar van La fille d’O, vertelt ze over haar originele promotiemethodes en doet ze zelfs een boekje open over haar nachtelijke escapades. Een gesprek met een vrouw die weet wat ze wil.
Kathy Mathys
In de introductie van ‘Lingerie en lollipops’ stel je dat je eigenlijk geen schrijfster bent.
Waarom dan toch dit boek?
Ik heb de voorbije jaren al talloze interviews gegeven en keer op keer schotelden journalisten me dezelfde standaardvragen voor. Waarom ontwerp je lingerie? Waar komt de naam ‘La fille d’O’ vandaan? Ik vond het jammer dat de meeste interviews zo aan de oppervlakte bleven en steeds hetzelfde verhaal recycleerden. Ik heb nu eenmaal wel wat meer te vertellen. Met ‘Lingerie en lollipops’ wou ik dus het verhaal brengen van La fille d’O. Op die manier zal ik, hopelijk, in de toekomst gevrijwaard blijven van die clichévragen.
Wat trok uitgeverij Manteau zo aan in je verhaal?
Ik denk dat ze zich aangesproken voelden omdat ik een buitenbeentje ben in de modewereld. Ik rook en drink niet, ik ben veganist en hecht veel belang aan een gezonde levensstijl. De manier waarop ik met mijn lichaam omga, is niet de meest gangbare in dat wereldje. Veel ontwerpers lopen rond met het idee dat je niet creatief kan zijn als je geen coke snuift. Het is allemaal zo een uitgekookte boel. Let wel, de creatieve sfeer in de modewereld vind ik leuk maar ik heb niet de drang om bij die modekliek te horen.
‘Lingerie en lollipops’ biedt eigenlijk twee boeken in één. De lezers krijgen het verhaal van je lingeriemerk maar ook een tweede verhaal over het nachtleven van Murielle Scherre. Waarom die twee aparte delen?
Ik wilde niet onder stoelen of banken steken dat ik een nachtleven heb, maar op één of andere manier paste dat nachtverhaal niet in mijn relaas over bh’s en onderbroeken. Dat zou gevloekt hebben en ik wou absoluut niet dat de zogenaamde pittige scènes het ultieme verkoopsargument van mijn boek zouden worden. Daarom heb ik het autobiografische verhaal over mijn seksleven op een donkere achtergrond en in het Engels afgedrukt. Het is erg subtiel en sommige mensen merken het zelfs niet eens op. De manier waarop ik schrijf over mijn nachtleven is analytisch, anti-sentimenteel, down-to-earth. Ik had dus helemaal niet de bedoeling om een reactie op te roepen als ‘Waaw, die Murielle Scherre, die durft nogal één en ander!’ Nee, eigenlijk wil ik vooral kenbaar maken aan de lezers dat wat ik meemaak niet zo exceptioneel is. Iedereen kan die avontuurtjes beleven als hij of zij ervoor openstaat. Ik wil niemand overdonderen met mijn verhaal. Integendeel, ik hoop dat mensen er juist meer zelfvertrouwen door krijgen.
Je hebt het niet zo begrepen op de manier waarop vrouwenmagazines over seks praten?
Inderdaad, ik erger me te pletter aan die zogezegde doeboeken met al hun intimiderende imperatieven. ‘Als je daarop duwt, dan krijg je die reactie’, schrijven ze. Of ‘Om leuke seks te hebben moet je je insmeren met chocolade’. Ik word kotsmisselijk van al die regeltjes en ik weet zeker dat mensen er weinig baat bij hebben. Het enige wat echt belangrijk is, is leren luisteren naar je lijf, durven toe te geven aan wat je leuk vindt. Voor veel mensen is dat al geen sinecure en die flutmagazines maken het allemaal nog pakken erger. Tegenwoordig worden je zoveel trends en rages opgedrongen, niet alleen op het gebied van seks, trouwens. We krijgen constant ingelepeld dat we die schoenen moeten kopen, die kleren, die make-up en pas dan zullen we ons gelukkig voelen. Daar klopt niets van natuurlijk.
In de modewereld gelden die commerciële wetten toch ook? Is het moeilijk om als jonge ontwerpster tegen de stroom in te varen?
Ik krijg vaak negatieve reacties van professionelen uit de modewereld. Ze vinden me onnozel omdat ik geen agent heb, niet naar beurzen trek met mijn lingerie en omdat ik de foto’s van mijn modellen niet bijwerk met Photoshop. Ze vinden het ook onvoorstelbaar dat ik mijn collecties niet steeds op tijd klaarstoom tegen het voor- en het najaar. Maar kijk eens naar de muziekbusiness: een popgroep brengt toch ook niet elke zes maand keurig een nieuwe cd uit? Waarom zou ik dat dan wel moeten? Ik wil ook mijn klanten niet opzadelen met een stuk dat ze eigenlijk niet willen. Wie dat wil, kan bij mij thuis langskomen om lingerie te passen en te kiezen. Ik heb dan veel liever dat die potentiële klant eerlijk zegt wat hij of zij ervan vindt. Niemand is verplicht om iets te kopen.
Je bent, geloof ik, één van de enige ontwerpers die nog nooit betaald heeft voor reclames.
Dat klopt, ik ga steeds op zoek naar inventieve manieren om mijn koopwaar te tonen aan de buitenwereld. Die typische, zogezegd sensuele lingeriereclames die je in glossy magazines ziet, merkt geen mens nog op. Het is veel leuker om je bikini’s en lingerie aan de man te brengen op een popconcert bijvoorbeeld. Ik werk samen met de deVilles harem girls, enthousiaste, jonge vrouwen die voor mij defileren of op andere evenementen met mijn lingerie aantreden. Het zijn echt vrouwen zijn van vlees en bloed, geen madammen met een gephotoshopte poep. Het is wel jammer dat ik er voorlopig nog niet in geslaagd ben om echt vollere vrouwen warm te maken om als model te werken voor mij. Het is heel moeilijk om hen over de streep te trekken omdat ze bang zijn negatief beoordeeld te worden.
Voorlopig doe je nog alles zelf. Zal dat haalbaar blijven op lange termijn?
Ik denk van niet want ik combineer nu zo een 125-tal jobs en dat is te veel. Ik gradeer mijn patronen zelf, beantwoord al mijn mails, doe het boekhoudkundig werk enzovoort. Nu is het wel zo dat de sterkte van mijn merk net die eenheidsvisie is. Mijn lingerie, de défilés, de website, het boek: het springt er uit en je herkent het meteen. Dit neemt niet weg dat ik bepaalde zaken aan anderen heb overgelaten. Zo hebben de grafische designers Milk & Cookies mijn webstek ontworpen. Het resultaat is schitterend, zoiets had ik zelf nooit gekund. Net als ik zijn het tegendraadse zielen die gepassioneerd zijn door hun werk. Ik hoop dat ik in de toekomst nog mensen zal vinden die even gedreven zijn als ik. Enkel met dergelijke figuren zou ik kunnen samenwerken.
Zijn er bepaalde elementen die in al je collecties terugkeren?
Ik heb voorlopig enkel gewerkt met eenvoudige, pure materialen. Ik wil op een andere manier te werk gaan dan de meeste dure merken doen. Die gebruiken keer op keer hetzelfde basismodel voor hun lingerie en veranderen enkel het stofje en de kleur voor een nieuwe collectie. Bij mij ligt dat anders. Voor elke collectie werk ik niet alleen met andere stoffen en kleuren maar ook met nieuwe pasvormen en belijningen. Bloter, minder bloot, een hoge of een lage taille. Ik wil op die manier blijven werken in de toekomst. Dat tegendraadse zal altijd belangrijk zijn voor La fille d’O. Toch werk ik graag met clichés, zolang ik er maar in slaag om aan een overbekend gegeven een originele draai te geven. Zo hield ik mijn défilé voor de bikinicollectie Dry? Clean? in een takeldienst voor oude auto’s. Daar zetten 21 devilles een paar auto’s in de zeep en brachten daarmee menig toeschouwer in de war. Door een cliché uit zijn context te halen, maak je het terug interessant.
Heb je er een idee van wie je lingerie koopt?
Door de home sales heb ik natuurlijk wel een vermoeden. Soms mailen meisjes me ook foto’s waarop ze mijn lingerie dragen, dat vind ik echt super. Toch weet ik dat er ook wel kopers zijn die nauwelijks weten wie of wat La fille d’O is, een doktersvrouw die vier setjes ineens koopt, bij wijze van spreken. Voorlopig is mijn lingerie verkrijgbaar in 25 Belgische winkels en je kan ook bestellen online via www.eroyin.com. Mijn lingerie is er één voor vrouwen die de slogan ‘carpe diem’ in het vaandel dragen. Als je mijn lingerie draagt en je krijgt ’s zomers plots zin om te zwemmen, dan kan dat. Dat op elkaar afstemmen van sensualiteit en functionaliteit is altijd zeer belangrijk geweest voor mij.
Je maakt bikini’s en lingerie voor vrouwen. Heb je ook al aan een uitbreiding van je terrein gedacht?
Ik zou wel willen ontwerpen voor mannen en kinderen maar vind nu al nauwelijks de tijd om alles rond te krijgen. Mensen zeggen me wel eens: waarom doe je geen beddengoed of juwelen? Ik heb er momenteel de tijd niet voor want als ik iets doe, moet het ook goed zijn. Ik wil me ook niet laten opjagen en bepaal zelf wel wanneer ik wat onderneem.
Bo schenkt haar lezers vijf gratis exemplaren van ‘Lingerie en lollipops’!
La fille d’O, Lingerie & lollipops, Manteau, 2005
www.lafilledo.com
info@lafilledo.com