Diana springlevend
Nu het huwelijk van prins William nadert, komen de herinneringen aan zijn moeder, Diana, weer naar boven. Monica Ali wekt de prinses echt tot leven in ‘Untold Story’.
Kathy Mathys
Wat zou er van Diana geworden zijn, als ze niet was omgekomen in een auto-ongeval? Monica Ali, de Engelse schrijfster van ‘Brick Lane ‘en ‘In de keuken’ gunt Diana een tweede adem in ‘Untold Story’. De prinses ensceneert haar dood, in samenwerking met haar privé-secretaris Lawrence. Ze trekt naar Brazilië, laat plastische chirurgen los op haar gezicht en begint een nieuw leven als Lydia in de V.S. Behalve Lawrence weet niemand dat ze nog leeft, zelfs haar zonen niet. Lydia bladert met bloedend hart door de roddelbladen waarin ze de prinsjes bij haar kist ziet. Na de eerste donkere en eenzame jaren vestigt ze zich in het kleine Kensington, een naam waarvan de ironie haar niet ontgaat. Ze werkt in een hondenasiel en gaat voorzichtige vriendschappen aan. Ze is afstandelijk, vriendelijk en geeft mensen die haar niet echt kennen het gevoel dat ze een bijzonder moment beleven in haar bijzijn. Ali merkt op dat dit Lydia goed afgaat: ze heeft het als prinses altijd gedaan. Ali vertelt een spannend verhaal dat vooral in het tweede deel thrillerallures krijgt. Eén van de fotografen die de prinses jarenlang volgde, komt Lydia op het spoor. Hij meent haar unieke blauwe ogen te herkennen en bijt zich vast in de zaak. De verwikkelingen en de ontknoping zijn spannend, dit is een boek dat je in één keer wil uitlezen. Toch is Ali niet op haar best in de hoofdstukken rond de fotograaf met zijn katholieke achtergrond, zijn op de klippen gelopen huwelijk en zijn obsessie met beroemd vlees. Hij blijft een typetje dat de boel dient op te stoken.
Geen heilige
Lydia is een personage in wie je wel gelooft. Ali brengt haar naar voor als een vrouw van contradicties, soms op het naïeve af vertrouwend, dan weer compleet paranoïde. Zo was ook Diana in haar omgang met journalisten. Volgens Ali was haar grillige gedrag enkel toe te schrijven aan de extreme druk die op haar lag. Lydia heeft haar twee kinderen verlaten, iets waar ze erg mee worstelt. De schrijfster slaagt erin Lydia’s keuze aannemelijk te maken. In flashbacks lezen we hoe de prinses verslaafd was aan persaandacht en aan mannen. Haar nood aan liefde en bevestiging was gigantisch. De Engelse paparazzi krijgen ervan langs. Ze storten zich op elke onvolmaaktheid, elke vertoning van zwakte: een traan, een spoor van cellulitis. Toch is Lydia geen heilige. Ali noemt haar arrogant omdat ze zich zag als het meest eenzame, onbegrepen wezen ter wereld.
Lydia’s vriendinnen zijn drie vrouwen met uiteenlopende temperamenten. Af en toe doemden de dames uit ‘Desperate Housewives’ op voor mijn geestesoog. Hun gekwebbel over taarten en mannen is niet altijd even boeiend en relevant. Bovendien krijg je de indruk dat hun verhaallijnen vooral Lydia’s persoonlijkheid moeten verdiepen. Het gaat niet om hun relaties of anorectische dochters maar om de manier waarop Lydia reageert op de problemen. Ali wil meer brengen dan een spannend verhaal. Ze heeft het over het vrouwelijk lichaam en over plastische chirurgie, thema’s die snel worden afgehandeld. Erg diep gaat dit boek niet. De plot is voortreffelijk en meeslepend en Ali dringt door in de psyche van haar hoofdpersonage. Ze noemt ‘Untold Story ‘een sprookje. Ali beweert dat de verschijning van haar boek toevallig samenvalt met het koninklijke huwelijk. Ze diende de eerste versie van haar manuscript vorige zomer in, voor de trouwdatum was aangekondigd. Ali is niet de eerste die een roman schrijft met Diana als personage. Andrew O’Hagan voerde haar op in ‘Personality’.
**
Monica Ali – Untold Story – Doubleday – 345 blz.
De Nederlandse vertaling van dit boek verschijnt eind april bij Prometheus.