Frans vernislaagje
Engelse journalisten bombardeerden haar tot de nieuwe Nigella. Is Rachel Khoo een opgeklopte hype of the real thing?
Tekst: Kathy Mathys
Drie jaar geleden gaf de Londense Rachel Khoo haar job als PR-dame in de modewereld op voor wat een pijlsnelle carrière in de culinaire wereld zou worden. Haar kookboek Chez Rachel is een bestseller in Engeland en het begeleidende tv-programma The Little Paris Kitchen was een instant hit. Voor ik Khoo ontmoette, zag ik haar programma en ergerde ik me aan het hoge Amélie Poulain-gehalte, de idylle van zonovergoten groentemarkten en schattige bistro’s met rood-witgeblokte tafelkleedjes. Van de recepten zelf was ik niet danig onder de indruk. Immers, mijn moeder maakte vroeger dikwijls pain perdu en coq au vin. Voor wie net als ik in België opgroeide tijdens de jaren 1970 en 1980 is de Franse keuken nu niet meteen een groot mysterie.
Wanneer ze op me afkomt in The College Hotel te Amsterdam ziet ze er even perfect uit als op tv: donkerrood gestifte lippen, een tot op de millimeter rechtgeknipte pony en een liefelijk jurkje. Haar motoriek en manier van praten is veeleer speels en schalks dan braaf. De eerste vijf minuten blaast ze me omver met een promopraatje dat ze wellicht overal aframmelt. Het te-mooi-om-waar-te-zijn verhaal van een meisje dat in Parijs neerstrijkt om er patisserie te studeren aan Le Cordon Bleu. De precisie van het métier sprak haar aan. ‘Dat wetenschappelijke, het feit dat je alles exact moet wegen, deed me beslissen om patisserie te studeren.’ In La Cocotte, een culinaire boekhandel waar Khoo zoetigheden bakte voor het theesalon, ontmoette ze een redacteur van Marabout die haar eerste twee, Franstalige kookboeken uitgaf, Je fais mes pâtes à tartiner en Barres de céréales, muesli et granola maison. Penguin hapte meteen toe toen ze haar idee voor Chez Rachel aan de uitgever voorlegde, dan volgde de televisie. ‘De laatste 18 maanden waren krankzinnig,’ roept ze lachend uit.
Khoo’s recepten die ze in een piepkleine keuken bereidt – twee pitten en twee stoelen in haar restaurant – zijn simpel en vallen of staan met het gebruik van goede ingrediënten. Makkelijk zat als je in Parijs woont. ‘Ik besef heel goed dat niet iedereen evenveel markten en winkels in de buurt heeft. Ik doe er ook niet moeilijk over als mensen een Franse kaasspecialiteit vervangen door een goede Cheddar. Zolang je degelijke ingrediënten gebruikt, kan het niet stuk. Zelfs in tijden van economische crisis hoef je maar een klein beetje meer te betalen voor du Puy-linzen en het smaakverschil is enorm.’ Khoo testte haar recepten uit op wie maar naar haar restaurant wou komen. ‘Feedback van onbekenden is goud waard. Kwam er een glans in hun ogen, dan wist ik dat het goed zat.’
Wanneer ik Khoo vraag naar haar verleden als kok in pop up-restaurants wereldwijd is ze blij verrast. ‘Je bent de eerste journalist die erover begint. Weet je, met dit Franse kookboek laat ik mijn commerciële kant zien, dit doe ik voor het grote publiek. Voor projecten als Edible Tales (edibletales.co.uk) kan ik veel experimenteler te werk gaan, dat zijn niche-opdrachten.’ Edible Tales is een culinaire reeks van diners met een verhaal. Voor de Edible Tapestry Tales zochten Khoo en kookpartner Frankie Unsworth naar connecties tussen het geserveerde eten en de tapijten in de expositieruimte die als restaurant diende. Khoo, die een opleiding volgde als designer, heeft een passie voor kunst en muziek en houdt van vakoverschrijdende samenwerkingen. Ze praat met bezieling over haar vak en stilaan merk je dat dit vrolijke meisje niet fake is en dat haar passie voor eten diep zit. Haar Chinees-Maleisische vader en Oostenrijkse moeder gaven haar de liefde voor eten mee. ‘Wanneer ik bij mijn vaders familie op bezoek ga, vragen ze eerst of ik al gegeten heb. Dan pas informeren ze naar hoe het met me gaat.’ Of er nog een tweede BBC-programma kookt, weet ze niet, al is ze zeer te spreken over het kleine productiehuis waarmee ze samenwerkte. ‘Vrouwelijke chefs worden al te vaak geprofileerd als sexy godinnen die naar de camera lonken. Ik wou mijn ouders nog onder ogen durven komen na dit programma.’ Khoo zoekt naar een balans tussen commerciële opdrachten en wat ze zelf guerilla-koken noemt.
Ons gesprek zit erop. Voor ik wegga, geeft Khoo me nog een leestip mee, Blood, Bones and Butter, de memoires van chef Gabrielle Hamilton. ‘Een stoere dame, echt hardcore. Haar stijl is evocatief.’ En weg is ze, het meisje met een Frans vernislaagje. De toekomst zal uitwijzen of er een grote culinaire creatieveling onder schuilgaat.
Rachel Khoo – www.rachelkhoo.com
www.thelittlepariskitchen.com
‘Chez Rachel’ – Kosmos – 287 blz. – ISBN 978 90 215 5137 1