Dit zegt Julia Casterton over wat het geschreven woord teweeg kan brengen:
When Virginia Woolf first read Lawrence, she said she felt as if a curtain had been thrown back, so she could see, clearly, for the first time, the intensity of family relationships. That is what I take to be the goal of all writing: to open up fenced-off plots, to water tracts of land that have dried out, to make accessible thoughts and feelings that readers never knew they had or thought they were not allowed to have.
Prachtig, vind ik dat. Casterton, schrijfdocent en dichteres, publiceerde het boek ‘Creative Writing. A Practical Guide’ in 1986. De titel is saai, de kaft is saai maar de inhoud, dat verzeker ik je, is sprankelend en, hoewel ernstig en soms academisch, heel persoonlijk.
Er staan tips in over hoe je ruzie maakt in dialoogvorm, over hoe je je toon kan vinden als schrijver (om dan te ontdekken dat je meer dan een toon in je hebt). Er staan ook analyses in van gedichten en verhaalfragmenten. Deze quote is mijn favoriet. Ik herken me er helemaal in als schrijver want boeken komen natuurlijk niet enkel voort uit het echte leven, maar net zo goed uit andere boeken:
There are traces, ghosts, footprints of other writing in everyone’s work, just as we all breathe air and contain cells that were once part of other people’s bodies.
Julia Casterton – Creative Writing. A Practical Guide – Macmillan – 157 blz.