Tekst: Kathy Mathys

Er hangt een verwachtingsvolle sfeer in de lucht bij Stroom vlak voor aanvang van het struisvogeldiner, een initiatief van kunstenaar Arne Hendriks. Op de tafels liggen geen menukaarten maar boeken als ‘The Rough Guide to Genes and Cloning’, ‘De kabouter’ van Rien Poortvliet en ‘The Truth About Your Height’ van Thomas T. Samaras. ‘The Incredible Shrinking Man’, een B-film uit de jaren 1950 over een man die nauwelijks groter is dan een Playmobilpopje, is te zien op een tv-scherm. Exquise proeverij of wetenschappelijk experiment? Het is nog niet duidelijk wat ons te wachten staat. Centraal staat een groot scherm waarop beelden te zien zijn van de dode struisvogel, die Hendriks eerder in België ophaalde. De kunstenaar staat er wat beduusd bij. ‘Ik schrok van het formaat van dat beest,’ vertelt hij.

Het struisvogeldiner is een voorproefje op de tentoonstelling Food Forward die tot 1 april 2012 loopt. Kunstenaars als John O’Shea, Michiko Nitta en Michael Burton dachten na over de vraag hoe we onze steden kunnen voeden in 2050. Hun scenario’s zijn geen kant-en-klare wetenschappelijke oplossingen, veeleer bieden ze food for thought. Enkele jaren geleden zette de Nederlandse Hendriks het project ‘The Incredible Shrinking Man’ op, waarbij hij onderzocht hoe onze wereld er zou uitzien mocht de mens krimpen tot 50 cm. Kleine mensen hebben minder voedsel nodig en zijn dus energiezuiniger. In theorie zou een mens van 50 cm slechts 2 % nodig hebben van wat we nu consumeren. Mini-mensjes zouden niet alleen minder eten, hun relatie tot overbekende ingrediënten zou veranderen. Een kip zou voor een mini-mens even gigantisch lijken als een struisvogel dat nu voor ons is. Daarom bereidt kok Harold de Bree een struisvogel alsof het een kip is. Een kip zou volstaan om honderd mini-mensjes te voeden.

Kool of spruit?

Als voorgerecht krijgen we een paté van de lever en het hart van het beest geserveerd. Twee organen volstaan om vijftig disgenoten te voeden. Dan komt het moment suprême: het geroosterde beest wordt in zijn geheel de ruimte binnengedragen. Bijna iedereen gaat eromheen staan, terwijl de kok met een bijl het beest te lijf gaat. De stemming wordt opgewonden, velen beginnen aan beentjes te kluiven. Eén van mijn tafelgenoten bekijkt het meer van op afstand: ‘Dit doet me denken aan een troep leeuwen die een zwakker dier aan stukken scheurt.’ Misschien heeft het te maken met de wijn of met het bier (op basis van slootwater) maar van ingetogenheid en reflectie is er geen sprake. Het rode vlees dat op ons bord belandt, geurt penetrant en wild. ‘Dit is een spruit voor bij het vlees’, krijgen we te horen over de groene kool die bij de struisvogel geserveerd wordt. Immers, voor kaboutermensen is één spruit genoeg om een volledige tafel de buik rond te laten eten. De grote aardappelen in de schil zijn dan weer ‘krieltjes’. Ik hou niet van rood vlees, maar liefhebbers aan tafel prijzen de malsheid en de sterke wildsmaak.

Reuze-omelet

Daarna is het tijd voor wat uitleg over Hendriks’ project. Hij krijgt kritische vragen van de eters zoals ‘Je wil toch niet aan eugenetica doen?’. Hendriks reikt boeiende informatie aan over de voordelen van een minder lang lichaam. Hij ging bij tientallen specialisten ten rade en hoopt dat we zijn ideeën op zijn minst een kans willen geven. Tot slot is het tijd om een struisvogelei te breken voor de omelet. De schaal is keihard en het vlies binnenin is stevig genoeg om condooms van te maken, zo lijkt het. De Bree giet de reusachtige dooier over het spek. Eén omelet is groot genoeg om vijftig man te laten proeven. De smaak is niet zo verfijnd als die van een kippenei. Het eigeel is best lekker, het is de gelei-achtige textuur van het eiwit die tegenvalt.
Vooral van dames in het gezelschap hoorde ik dat ze de confrontatie met het gigantische beest confronterend vonden. De beelden van de onbereide vogel waren inderdaad licht weerzinwekkend en deden me denken aan het monster uit Ridley Scotts ‘Alien’. Food for Thought, indeed.

Food Forward loopt tot 1 april 2012 bij Stroom, Hogewal 1-9, Den Haag, www.stroom.nl