Hoppet

***

Regie: Petter Naess
Info: Zweden / Noorwegen / Duitsland, 2007, 89 min.

‘Deze film heb ik gemaakt voor alle mensen die zich ooit helemaal aan hun lot overgelaten voelden’, aldus de Zweedse cineast Petter Naess. Hij levert met ‘Hoppet’ – winnaar op het jongste Europees Jeugdfilmfestival van Vlaanderen – een aangrijpende prent af. Ali Ali vertolkt met glans de rol van Azad, een koerdische jongen die ervan droomt om hoogspringer te worden. Samen met broer Tigris en hun politiek actieve ouders woont Azad in een bergdorpje in Koerdistan. Tijdens een bombardement loopt Tigris een trauma op en verliest hij zijn spraakvermogen. Azads ouders willen de oorlogsgruwelen ontvluchten. Ze lonken naar het Westen en sturen hun zonen alvast mee met een bevriende familie. Later hopen ze hun kroost achterna te reizen. Het leven in de Stockholmse buitenwijken is geen pretje voor Tigris en Azad. Het is er koud en hun klasgenootjes lachen hen uit omdat ze niet de hipste kleren dragen. De vrienden van Azads ouders lijken hen ook liever kwijt dan rijk te zijn. Wanneer de deportatie dreigt, ziet de moedige en inventieve Azad geen uitweg meer.
‘Hoppet’ is een film die schippert tussen grimmigheid en poëzie, tussen moedeloosheid en hoop. Naess laat politieke vluchtelingen zien die zo bang zijn terug te moeten keren dat ze een zelfmoordpoging veinzen. Toch zijn er voldoende lichte momenten om de somberte te counteren. Opmerkelijk zijn de magisch-realistische intermezzo’s, waarin Azad ‘de hotdogman’ ontmoet. Die leert hem te geloven in betere tijden. We herkennen Peter Stormare (uit ‘Prison Break’, ‘Fargo’ en ‘Jurassic Park) als de hotdogman. Dé grote held van het verhaal is Azad, een niet-professionele acteur, die hier voor het eerst te zien is. Zijn bruisende vertolking maakt van ‘Hoppet’ een aanstekelijke film. De meeste personages blijven bij, al glijdt Naess hier en daar wel even af naar het karikaturale.

Kathy Mathys