Door Kathy Mathys

Plotse fysieke metamorfoses gaan niet zelden gepaard met psychische omwentelingen. Kantoorslaven met een kippenborst die maniakaal beginnen te sporten, ontpoppen zich binnen de kortste keren tot sociopaat of in de gaten te houden buurman. Zeker in fictieland, waar personages zich nooit zomaar in het zweet werken.
In ‘ Het laatste weekend ‘ van Blake Morrison ontmoeten we zo een sportbeest. Verteller Ian is een gefrustreerde onderwijzer wiens vijftienjarige huwelijk met Em slijtagesporen vertoont. Em wil een kind voor het te laat is, maar Ian is de perfect getimede vrijpartijen moe. Om aan de sleur te ontsnappen, gaat het paar in op de uitnodiging van oude vrienden, Ollie en Daisy. Ian en Ollie studeerden ooit samen, maar waar Ollie zich opwerkte tot topadvocaat, bleef Ian steken in de middelmaat. Ian benijdt Ollie om zijn BMW, zijn Ivy-restaurantbezoekjes en vooral om Daisy. Tijdens een weekend in East Anglia neemt Ians jaloezie monsterlijke vormen aan.
‘Het laatste weekend’ doet denken aan ‘ Het diner’ van Herman Koch. In beide romans vinden we een onbetrouwbare verteller die kampt met driftbuien en die gewelduitbarstingen uit het verleden verbergt. Beide boeken spelen binnen een korte tijd, monden uit in een thrillerachtige finale en gaan over afgunst, politieke correctheid en mannelijke agressie. ‘Het diner’ werkte als thriller en als sociale satire. Morrison slaagt er minder goed in om die genres met elkaar te rijmen. De geforceerd politiek correcte sfeer op Ians school weet Morrison goed te treffen. Zijn bespiegelingen over vriendschap tussen mannen zijn dan weer te grijs en eenduidig. Soms glijdt Morrison af naar het potsierlijke, zoals wanneer hij de jonge Ian laat rondlopen met een exemplaar van ‘Schuld en boete’. Morrison maakt een voorzichtige allusie op ‘Othello’: Ollies familienaam is Moore en hij stamt af van een halfbloed. Om hier te spreken van een moderne ‘Othello’ zou te ver gaan. ‘Het laatste weekend’ is een thriller die interessante thema’s aanhaalt om ze snel weer opzij te schuiven. Dat Ian troebeler is dan hij aanvankelijk laat uitschijnen, merk je te snel in dit verhaal dat subtieler had gekund.

Blake Morrison – Het laatste weekend – Ailantus – 262 blz. Oorspronkelijke titel: The Last Weekend.