« Ik hou niet van al te simpele personages »

Sinds hij in 1987 de oscar opstreek voor het scenario van Good Will Hunting gaat het Matt Damon (32) behoorlijk voor de wind. Zijn beste prestaties leverde hij in Saving Private Ryan, All The Pretty Horses, Ocean’s Eleven en The Talented Mr. Ripley. Nu waagt Hollywoods jonge god zich voor het eerst aan een actierol in The Bourne Identity.

Kathy Mathys – Londen

We ontmoeten een relaxte en goedlachse Damon in een Londens hotel. De steracteur is nog een beetje vermoeid na een laat bezoek aan een jazzclub. Toch praat hij honderduit over toneelspelen, over Hollywood en natuurlijk over zijn jongste film, The Bourne Identity.
De prent, geregisseerd door Doug Liman (Swingers, Go), is gebaseerd op een spionageroman van Robert Ludlum uit 1980. De koude oorlogcontext werd overboord gegooid voor een eigentijds verhaal. Damon speelt de rol van CIA-huurdoder, Jason Bourne, die na een mislukte aanslag zijn geheugen is verloren. Hij probeert zijn identiteit opnieuw te achterhalen maar merkt al gauw dat sommigen hem liever dood zien dan levend.

Hoe moeilijk was het om een personage te spelen dat zichzelf eigenlijk niet kent?

Heel moeilijk. Doug (Doug Liman, de regisseur) benadrukte wel dat The Bourne Identity een actiefilm is. Ik ben dus niet op veldonderzoek gegaan bij patiënten met geheugenverlies. Het was vooral belangrijk om Jasons fysiek geloofwaardig over te brengen op het publiek. Hij loopt en beweegt op dezelfde manier als voor het ongeval. Als hij een wapen in de hand neemt, merkt hij dat dit vertrouwd aanvoelt. Ik heb dan ook heel veel aandacht besteed aan de motoriek van Bourne.

Wat vind je zelf eigenlijk van Jason Bourne? Hij wordt in de film voorgesteld als een goede kerel, maar eigenlijk was hij voor zijn geheugenverlies een genadeloze moordenaar.

Dat klopt. Daarom vind ik Jason Bourne ook interessant. Hij ontsnapt aan de typische zwart-wittypering, die je zo vaak vindt in Hollywoodfilms. Ik ga liever op zoek naar complexe personages. Bourne doet me trouwens een beetje denken aan Tom Ripley (uit The Talented Mr. Ripley), die ook donkere kantjes heeft. Ondanks het Hollywoodslot is The Bourne Identity eigenlijk nogal een sombere film. Bourne heeft wel een vriendinnetje overgehouden aan zijn avonturen, maar verder heeft hij geen enkele waardevolle menselijke relatie.

In Saving Private Ryan en Courage Under Fire diende je nogal wat te lopen en te springen. Toch is dit je eerste grote actiefilm. Hoe bereidde je je voor op de rol?

Ik werd vijf maand lang opgeleid in Filippijnse martial arts-discipiline, Kali. Het Europese en Amerikaanse publiek is niet zo vertrouwd met deze directe, flitsende sport. Het resultaat is echt spectaculair, de actie knalt zo van het scherm. Doug wou dat ik de meeste stunts zelf deed. Daarom duurde de opleiding zo lang.

Kan je jezelf nu goed behelpen?

(lacht) Nee, helemaal niet. Het is een levenslange studie, die niet echt aan mij besteed is. Andere vaardigheden, die ik op de set verwierf, blijf ik dan wel wer oefenen. Golf speelde ik voor het eerst in The Legend of Bagger Vance en dat doe ik nog steeds. Paardrijden, zoals in All The Pretty Horses, ook bijvoorbeeld.

Er deden nogal wat roddels de ronde over problemen tijdens de opnames. Was er een moment waarop je dacht dat het echt fout zou lopen?

Toen ik terugkeerde na mijn sportopleiding was het scenario volledig herschreven. De nieuwe versie leunde sterk aan bij het boek maar was veel minder interessant. Ik werd gevraagd om compleet belachelijke stunts te doen. Op een bepaald ogenblik diende Bourne zelfs een raket af te vuren vanop een motorfiets! Ik begon toen een beetje te panikeren want ik vreesde voor een ondermaats eindresultaat. Gelukkig was Doug Liman het met me eens en konden we het scenario toch nog grondig herwerken.

Heb je eigenlijk nog plannen om zelf opnieuw te gaan schrijven?

Ik heb best wel zin om iets te doen met Ben (Affleck). Jammer genoeg zijn onze werkschema’s zo verschillend dat het er niet echt van komt. Ik heb het voorbije jaar niet gewerkt, maar Ben was voortdurend druk bezig. Toch hoop ik dat het snel lukt. De voorbije vier maanden heb ik hier op de Londense planken geacteerd (in This Is Our Youth, aan de zijde van Casey Affleck, Bens broer) en ook dat is me bijzonder goed bevallen. Schrijven en toneelspelen geven me even veel voldoening als cinema.

Kreeg je het voorbije jaar dan geen enkele interessante filmrol aangeboden?

Weinig. Ik ben misschien nogal kieskeurig. Er zijn nochtans nogal wat interessante regisseurs met wie ik wel eens in zee wil gaan: Martin Scorsese, de broertjes Coen, Ang lee, Wes Anderson… Toch vond ik het niet erg om het eens een jaartje rustig aan te doen.

Heb je zin om in de toekomst nog eens in de huid van Jason Bourne te kruipen ?

Waarom niet ? Ludlum schreef een Bourne-trilogie. Ik las ze trouwens allemaal op het vliegtuig een tiental jaar geleden. Ik weet niet hoe het is in Europa, maar in de V.S. vind je steevast boeken van Robert Ludlum en van Tom Clancy in de krantenwinkels van luchthavens. Daar maakte ik dus voor het eerst kennis met Bourne. Ik kijk er ook naar uit om opnieuw samen te werken met Doug. Hij is echt een bijzonder en gedreven regisseur, één van de weinigen die zelf de camera hanteert. Als hij zin heeft in een vervolg op The Bourne Identity, zeg ik waarschijnlijk niet nee.